وقتی تو نیستی …

شادی کلام نامفهومی ست

و ” دوستت می‌دارم ” رازی‌ ست

که در میان حنجره‌ ام دق می‌کن

و من چگونه بی‌ تو نگیرد دلم ؟

اینجا که ساعت وآیینه و هوا … به تو معتادند

 

می خــــــــواهـــــــــم بـــــه یاد مـــن باشــــــــی اگـــــــــــر تــــو به یاد من باشی

عین خــــیالم نیست که هـــــمه فراموشم کنند.......................!

من نه فرهادم ، نه مجنونم ، نه بیژن ،

 
من همان عاشقِ ساده دل تنهام که بی تو هیچم...

من ب تو خندیدم

خوب میدانستم تو ب چه دلهره از باغچه ی همسایه

سیب رادزدیدی باغبان ازپی من تنددوید

ونمیدانستی

پدرپیرمن است من ب تو خندیدم تاکه باخنده ی خود

پاسخ عشق توراخالصانه بدهم

اشک چشمان تو لرزه انداخت ب دستان من و....سیب دندان زده افتاد بخاک

دل من گفت برو

چون نمیخواست بخاطر سپارد گریه ی تلخ تورا

وهنوز سالهاستکه درذهن من ارام ارام غربت بغض تو تکرار کنان

میدهدازارم

ومن اندیشه کنان غرق این پندارم

کاش خانه ی کوچک ماسیب نداشت

تو ب من خندیدی

ونمیدانستی

من ب چ دلهره ازباغچه ی همسایه

سیب رادزدیدم

باغبان از پی من تند دوید

سیب رادست تودید

غضب الود ب من کرد نگاه

سیب دندان زده ازدست تو افتاد ب خاک

وتو رفتی وهنوز

 سالهاست که در گوش من ارام ارام

خش خش گام تو تکرار کنان

میدهد ازارم

ومن اندیشه کنان غرق این پندارم که چرا

خانه ی کوچک ماسیب نداشت

سر ب هوانیستم

                                    اما

                                         همیشه

چشم ب اسمان دارم

حال عجیبی است دیدن همان اسمانی که

                                          شاید

                                                  دقایقی پیش تو ب ان نگاه کرده ای

باران که میبارد

دلم برایت تنگ وتنگ تر میشود

راه می افتم

بدون چتر...

بایادت....

من بغض میکنم....

اسمان گریه